Recensie Cruise Control ★

Cruise Control van regisseur Rudi Van Den Bossche is een onnozele bloemkool waar het niveau totaal zoek is. Het moet zowat het dieptepunt zijn van de Vlaamse cinema terwijl er behoorlijk wat bekende namen tekenden voor deze prent: Gène Bervoets, Elke Van Mello, Lucas Van den Eynde, Charlotte Anne Bongaerts,Hilde Heynen, Herbert Flack, Frank Focketyn, Francesca Vanthielen … zijn er maar enkele. Een zwak script, waar er op de openingsscène na met een pompje van een stoel waar iets mis mee is zodat Van den Eyndes personage steeds wat dieper zakt in het beeld van de tv uitzending, wat uiteindelijk leest als een aankondiging van hoe het de ganse film zal vergaan, en ondermaatse, sterker nog: tenenkrullende acteerprestaties kunnen dit schip, of beter: deze boot niet drijvend houden. Waarom dan toch nog 1 ster? Voor de aardige poging om de film toch nog ergens over te laten gaan door het MeToo-thema te integreren (Flacks personage en zijn doen en laten wordt stevig aan de tand gevoeld door een interviewster), de grap met de orka die plots verschijnt op het einde, maar vooral ook door de geweldige prestatie van Sofie Joan Wouters. Op de planken (o.a. De Botanische Tuinen Van Antarctica, Handhaven en De primitieven) zien we haar al jaren graag bezig, en in deze film is ze – euh – gewoon prikkelend in de rol van Gitte. Extra prikkelend voor Gènes personage overigens die last heeft van premature ejaculatie. Ook zij mag even een man op zijn plaats zetten, in dit geval het personage dat Peter Bulckaen neerzet, door te stellen dat ze geen assistente is, maar een presentatrice.

In Cruise Control zien we hoe de filmregisseur Serge Gabriëls (Lucas Van den Eynde) een vergeten regisseur is geworden. De eindjes knoopte hij dan maar aan elkaar door pornofilms te draaien met zeer beperkt budget. Wanneer hij tijdens buitenopnames ook nog eens moet slikken dat de vrouw waar hij al die jaren verliefd op is (rol van Hilde Heynen) en al jaren mee samenwerkt, verliefd wordt op een Griek, zit het er zowel professioneel als op privévlak niet al te rooskleurig uit voor hem. Tot ie dankzij een producent (Dirk Roofthooft) een liefdesfilm in Griekenland mag inblikken.

Cruise Control is in eerste instantie een film waarin gefilmd wordt en waar je alles wat erbij komt kijken: geluid, make up, kledij, beeld, belichting, tracking shot … ziet. Inclusief het wachten omdat een wolk in de vorm van een haai een ganse dag de zon wegneemt zodat de productie onder andere daardoor vertraging oploopt. Zeker, naar het einde toe zit er een verassende plot twist in deze Vlaamse prent, maar het een en ander wordt te snel afgehaspeld zodat je zelf maar moet zien te raden hoe het afloopt tussen de personages die Charlotte-Anne Bongaerts en Robert de la Haye neerzetten.

Zowat de ganse cast gaat overigens in zijn blootje. En het moet gezegd dat het een verademing is dat we mensen met een normale lichaamsbouw te zien krijgen. Maar of u zat te wachten om Bervoets in adamskostuum sans gêne zo over de ganse breedte van het bioscoopscherm van linksboven naar rechtsonder te zien, is maar de vraag. Het naakt is overigens zo gratuit en zelden functioneel in deze film (op het personage van Gitte na). Ook bij Bervoets scène is het niet anders. Want de grap komt immers kort nadien.

Dat deze erg flauwe komedie die nauwelijks op de lachspieren werkt de bioscoop haalt, is op zich opmerkelijk. De film komt het beste tot zijn recht in de dvd bakken ‘alles aan 1 euro’ van Mediamarkt.

< Bert Hertogs >